کوپ ۲۹، خودتحریمی عیان دیگری است

به گزارش گون آیدین، نشست سالانه تغییرات اقلیمی که قسمتی از کنوانسیون سازمان ملل در حوزه تغییرات اقلیمی است، یکی از بزرگترین گردهم‌آیی‌های سران کشورهای جهان برای اتخاذ تصمیمات مشترک در راستای اهداف توافق‌نامه پاریس است. اهداف مطروحه در این اجلاس شامل، پیش‌برد اقدامات جهانی برای کاهش تغییرات اقلیمی و محدودسازی انتشار گازهای گلخانه‌ای است. این نشست برای اولین بار در سال ۱۹۹۲ میلادی مصادف با سال ۱۳۷۱ خورشیدی، در شهر ریودو ژانیرو برزیل برگزار شد تا درباره گازهای گلخانه‌ای ناشی از فعالیت‌های صنعتی تصمیم‌گیری کنند. برخی از موضوعات برجسته مطروحه در این اجلاس، علاوه بر تغییرات اقلیمی، تمرکز بر مسائل امور مالی، سرمایه‌گذاری و تجارت، انرژی و آرامش، امداد و بهبودی و همچنین علم، فناوری و نوآوری، بررسی حوزه‌های توسعه انسانی، از جمله کودکان و جوانان، بهداشت، آموزش، غذا، آب و کشاورزی، شهرنشینی، حمل‌ونقل و گردشگری و همچنین مردم بومی، طبیعت و تنوع زیستی است. اجلاس «کوپ ۲۹» قرار است تا روز ۲۲ نوامبر در کشور جمهوری آذربایجان برگزار شود. محورهای اصلی در این نشست، تأمین هزینه لازم برای مقابله با تغییرات آب و هوایی و گرمایش زمین خواهد بود. برگزاری این اجلاس از این حیث مورد انتقاد قرار گرفته که بار دیگر در یک کشور نفتی برگزار می‌شود. سال گذشته نیز این اجلاس در امارات عربی متحده برگزار شده بود. میزبانی نشست امسال بنا به قانون میزبانی دوره‌ای، می‌بایست به یکی از کشورهای شرق اروپا سپرده می‌شد، اما جمهوری آذربایجان پس از آن‌که روسیه با میزبانی بلغارستان مخالفت کرد، به عنوان میزبان نشست انتخاب شد. این اجلاس هر ساله میزبان رهبران جهان و هیات‌هایی بلندپایه از کشورهای مختلف است. از نکات برجسته اجلاس امسال، غایبان و حاضران در این نشست است. طالبان برای اولین بار در این نشست حضور یافته و جالب آن‌که دولت روسیه از این موضوع حمایت قاطعی از خود نشان داده است. از غایبان بزرگ اجلاس امسال می‌توان به جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا و جاستین ترودو و آنتونی آلبانزی، نخست‌وزیران کانادا و استرالیا، امانوئل ماکرون، رئیس جمهوری فرانسه، اولاف شولتز صدر اعظم آلمان و اورزولا فن درلاین، رئیس کمیسیون اتحادیه اروپا بودند. لغو سفر رئیس جمهور محترم کشورمان برای حضور در این اجلاس به دلایل سیاسی، و اعزام هیئت کوچکی به ریاست شینا انصاری، رئیس سازمان محیط زیست به جای ایشان، آثار سوئی برای کشورمان خواهد داشت. این حضور ضعیف نشان‌دهنده ناتوانی در استفاده از ظرفیت‌های بین‌المللی است. این موضوع از آن منظر قابل بررسی است که تأثیرات منفی کشورهای همسایه بر محیط‌زیست ایران، از جمله گرد و غبار و انتشار گازهای گلخانه‌ای، باید در این کنفرانس مطرح و سازوکارهایی برای بهبود وضعیت شناسایی می‌شدند. کشورهای همسایه که از عاملان عمده این تهدیدات هستند، از تحریم‌ها و فشارهای بین‌المللی علیه کشورمان، به نوعی به نفع خود استفاده می‌کنند. ایران به‌شدت تحت تأثیر تغییرات اقلیمی قرار دارد، از جمله خشکسالی‌های مداوم، کاهش منابع آبی، افزایش طوفان‌های گرد و غبار، و دیگر تهدیدات زیست‌محیطی. عدم حضور فعال در این اجلاس‌ها، نه تنها مانع از جذب منابع مالی و فنی بین‌المللی برای مقابله با این چالش‌ها می‌شود، بلکه امکان تبادل دانش و همکاری‌های فی‌مابین با دیگر کشورها نیز از دست می‌رود. لازم به ذکر است که بخش صنایع و زیرساخت‌های کشور هم، به دلیل عدم دسترسی به تکنولوژی‌ها و ارتباطات موثر جهانی، توانایی هم‌گرایی با پارادایم جهانی را از دست داده و در بلندمدت، کشور با معضلات زیست‌محیطی روز افزونی مواجه خواهد شد و هم رقابت‌پذیری صنایع را کاهش خواهد داد که منجر به نزول روزافزون توان تولیدی کشور خواهد شد.

نویسنده: امین طبقچی