مدیر مردودی از مکتبِ وطن دیلی آذربایجان

به گزارش گون آیدین، وقتی مدیر آموزش‌وپرورش یک استان، زبان مادری میلیون‌ها شهروند را غیرضروری می‌داند، دیگر نمی‌توان او را صرفاً یک مقام اداری دانست. او خود بدل به مانعی در مسیر آموزش شده است. آقای اسکندر صادقی، مدیرکل آموزش‌وپرورش استان آذربایجان شرقی گفته چون از رشته زبان و ادبیات ترکی در دانشگاه استقبال زیادی نمی‌شود، ضرورتی برای آموزش آن در مدارس نیست. منطقی معیوب که جای علت را با معلول عوض می‌کند.

مثل آن است که درِ مدرسه را قفل کنیم، بعد بگوییم کسی علاقه‌ای به درس ندارد. وقتی سال‌هاست آموزش زبان ترکی در مدارس ممکن نبوده، نه معلمی تربیت شده، نه کتابی تدوین شده، و نه سیاستی اجرا شده، کاهش استقبال نتیجه‌ طبیعی این عرضه‌ی ناقص است، نه نبود تقاضا. همان‌طور که مدیر گروه زبان ترکی دانشگاه تبریز گفت: استقبال هست، اما ظرفیت نیست. یعنی اگر راه باشد، دانشجو هم هست؛ اگر فرصت باشد، علاقه هم هست.

زبان ترکی برای مردم آذربایجان، فقط ابزار ارتباط نیست؛ بخشی از هویت، حافظه و پیوند اجتماعی است. نادیده‌ گرفتن آن، صرفاً یک اشتباه کارشناسی نیست، بلکه بازتولید نگاهی‌ است که زبان مادری را مزاحم می‌داند، نه حق. در حالی‌که آموزش زبان مادری، یکی از اصل بنیادین عدالت آموزشی و حقوق شهروندی است.

آقای مدیر محترم، زبان مادری سرفصل درسی نیست که حذفش کنید؛ جان این مردم است. زبان مادری، نه یک انتخاب شخصی، که یک حق عمومی است و شما وظیفه دارید قفل را باز کنید، نه این‌که کلیدش را پنهان نمایید!

آذربایجان پیش از آن‌که واحدی اداری باشد، فرهنگی زنده و تاریخ‌مند است. مکتب ترکی‌گویان، مکتب وطن‌دوستی است که فرزندان بزرگی تربیت کرده از شهریار تا پزشکیان که زبان مادری‌شان را نه مانع، که پلی به‌سوی فهم بهتر ایران می‌دانند.

همان مکتب درخشان که با میرزا حسن رشدیه پایه‌های آموزش به سبک نوین را در ایران بنیان گذاشت و کتاب درسی‌اش وطن دیلی نام گرفت تا در آذربایجان مشق وطن‌دوستی را به ترکی بیاموزد. کاش شما قبل از آن که مدیر می‌شدید شاگرد خوبی برای این مکتب بودید. کاش اگر کلیدی نداشتید، حداقل قفل را گردن مردم نمی‌انداختید!