آقای رئیس‌جمهور، چهار ماه گذشت!
گون آیدین : انتظارات مردم آذربایجان پس از گذشت چهار ماه از انتخابات ریاست جمهوری هنوز برآورده نشده و دستیابی به این اهداف در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
گون آیدین: پس از گذشت بیش از چهار ماه از تصدی سکان هدایت مهمترین رکن از ارکان اداره کشور، قوه مجریه، توسط آقای دکتر مسعود پزشکیان، هنوز کمترین نشانه‌هایی از رسیدگی به مطالبات حقه مردمی که آقای پرزیدنت پزشکیان را به این جایگاه رسانیدند، دیده نمی‌شود. استانی که تقریبا تمام اقتصاد خصوصی آن با دستان توانمند کارآفرینان و کارگرانش بنا و اداره می‌شود و به مانند استان‌های مرکزی از مواهب و الطاف دولت تا به امروز محروم بوده، سوسوی امیدی را در شعارهای آقای دکتر پزشکیان دید. این مردم برای احقاق حقوق و اعاده و احیا جایگاه تاریخی خود و تغییر نگاه‌های ناعادلانه، حمایت تمام قد خود را به ایشان عرضه داشتند. بر کسی پوشیده نیست که این مردم آذربایجان بودند که مهر ریاست جمهوری دکتر پزشکیان را با صلابت بی‌مثالی تایید و بدخواهی‌ها و اغراضات بی‌ربط به ایشان را، خنثی نمودند. اما آقای رئیس جمهور گویی از یاد برده‌اند که آذربایجان گرفتار است. آذربایجان امروز از ناعدالتی در تخصیص بودجه، از عدم رشد اقتصادش هم‌تراز با استان‌های محبوب، از عدم استقلال صنایع بومی‌اش، از تاراج ثروت‌هایش بدون بهره‌مندی از عواید آن، از عدم سرمایه‌گذاری دولت و حتی بخش خصوصی به دلیل اضمحلال جذابیت اقتصادی‌اش، از این که استانی که بدلیل موقعیت جغرافیایی و تاریخی‌اش به تنهایی می‌تواند بار اقتصادی کشور را به دوش بکشد اما در گیرودار نرخ فلاکت بالاتر از استان‌های مرکزی است، به تنگ که هیچ، نفسی برایش باقی نمانده است. مردم هم می‌دانند که بعضی مشکلات ملی‌اند مثل تحریم، اما بعضی فطری‌اند! فطری از آن جهت که ناشی از نگاه‌های مرکز-پیرامون هستند. شاخص فلاکت هر چهار استان ترک‌نشین بالاتر از میانگین کشوری است. و جالب آن‌جاست که استان آذربایجان غربی رتبه اول شاخص فلاکت کشور را داراست و استان‌های اردبیل و زنجان هم در یک‌‌سوم بالای جدول شاخص فلاکت قرار دارند. آذربایجان‌شرقی هم در بین کلان‌شهرهای کشور، شاخص فلاکت بالایی دارد. مس سونگون علارغم تصمیمات گذشته هیئت دولت مبنی بر استقلال آن هنوز تولیداتش را به مس سرچشمه کرمان هبه می‌کند. دریاچه ارومیه هم که تقریبا به تاریخ پیوسته است. تولید ناخالص داخلی دو استان آذربایجان‌شرقی و غربی روی هم به اصفهان نمی‌رسد! بماند که تنوع اقتصادی همین استان مرکزی ۷ برابر استان آذربایجان‌شرقی است. رودخانه ارس قربانی آلودگی‌های رادیواکتیو شده و سبد غذایی استان و حتی کشور را تهدید می‌کند. این‌ها بخش‌های پرگفته از مشکلات عدیده آذربایجان‌اند و معضلات ریز و درشت دیگر که بر کسی مستور نیست. هدف از بازگویی مکررات و شمارش مصائب مبتلا به استان و کشور آن نیست که دولت جدید به باد انتقاد گرفته شود بلکه آن است که کارد به استخوان رسیده و باید علاجی پیدا کرد. علاج اول آن است که کشور از بند خودتحریمی و خودآزاری در عرصه بین‌المللی دست بردارد و این وظیفه بر عهده شخص دکتر پزشکیان است. دوم آن‌که آقای رئیس جمهور باید با عنایت به ظرفیت‌های آذربایجان و استان آذربایجان‌شرقی، در صدد ایجاد تغییرات و اصلاحات اقتصادی و زیربنایی قدم بردارد. تحقق مورد اول شاید کمی بحث برانگیز باشد که مورد نظر این گفتار نیست. اما مورد دوم، وظیفه مضاعفی است که مردم آذربایجان از ریاست قوه مجریه توقع دارند و این وظیفه قابل دسترسی و تحقق است. البته ناگفته نماند که مردم آذربایجان به دقت زحمات و تلاش‌های بی‌وقفه ایشان در ماه‌های اخیر را رصد کرده‌اند، اما این تلاش‌ها باید در کف خیابان‌ها، در سر سفره غذا و شاکله زندگی مردم دیده شود. مردم همچنان امیدوارند، همچنان به انتخاب خود می‌بالند و منتظر هستند تا آینده خوبی، آن‌ها را به آغوش بکشد.
نویسنده: امین طبقچی
