استراتژی زنوزی در فتح جام: اصلاح ساختار، عبرت از گذشته، و هم‌سویی با هواداران
گون آیدین: تیم فوتبال تراکتور تبریز سرانجام پس از ۵۵ سال انتظار، به قهرمانی لیگ برتر فوتبال ایران دست یافت؛ افتخاری بزرگ که پس از سال‌ها ناکامی، حاشیه‌سازی و حتی مظلومیت‌های تاریخی، رنگ واقعیت به خود گرفت.
به گزارش گون آیدین ،در سال‌های گذشته، تیم تراکتور بارها در مسیر قهرمانی با موانعی نظیر قضاوت‌های بحث‌برانگیز، مداخلات پشت‌پرده و بی‌ثباتی مدیریتی روبه‌رو شد.
پرشورها بارها خاطرات تلخی را در راه رسیدن به عنوان قهرمانی یاد دارند بطوری که چه درفینال جام حذفی سال ۱۳۷۳ که در آن با وجود پیروزی در بازی رفت برابر تیم بهمن، در دیدار برگشت با تصمیمات جنجالی داور، قهرمانی از دستان سرخ‌پوشان تبریزی ربوده شد، و چه «جمعه سیاه آذربایجان» که در آن جام قهرمانی در برابر دیدگان ۱۲۰ هزار هوادار تراکتور به طرز عجیبی از تبریز به اصفهان منتقل شد، هنوز هم در حافظه هواداران زنده است.
اما امسال همه‌چیز متفاوت بود؛ تراکتور با هدایت دراگان اسکوچیچ و تیمی منسجم و هجومی، با اتکا به مدیریت بی نقص ، بازی‌هایی چشم‌نواز و مقتدرانه از همان هفته‌های ابتدایی در مسیر قهرمانی قرار گرفت. تیمی «یقه‌گیر» که حریفانش را یکی پس از دیگری مغلوب می‌کرد و بی‌تردید استحقاق صدرنشینی و قهرمانی را داشت.
زنوزی؛ از آزمون و خطا تا اصلاح مسیر
در هشت سالی که محمدرضا زنوزی مالکیت تراکتور را بر عهده گرفته، بارها انتقادهایی متوجه او بوده است؛ از انتخاب‌های اشتباه تا میدان دادن به دلال‌ها و مدیران ناکارآمد. اما فصل ۱۴۰۳-۱۴۰۴ فصل اصلاح و جبران بود. زنوزی با درک مطالبات هواداران، به جذب ستارگان واقعی پرداخت و با انتخاب اسکوچیچ – مربی‌ای بدون حاشیه اما باتجربه – نشان داد که تصمیمات این فصل او، با هوشمندی و واقع‌بینی همراه بوده است.
اسکوچیچ؛ انتخابی بی‌سروصدا اما موفق
گرچه در ابتدا بسیاری از هواداران، نام‌هایی چون استراماچونی یا یانال را بر اسکوچیچ ترجیح می‌دادند، اما انتخاب مرد کروات، یکی از هوشمندانه‌ترین تصمیمات فصل بود. مربی‌ای که فوتبال ایران را به‌خوبی می‌شناخت و با شناخت دقیق از ظرفیت‌ها، تیمی ساخت که بدون اتکا به ستاره‌بازی، به هدف بزرگش رسید.
ستاره‌هایی که تفاوت ساختند
جذب سه ملی‌پوش سابق پرسپولیس، به‌همراه بازیکنان خارجی باکیفیت، تراکتور را در نقل‌وانتقالات به تیمی پُرحاشیه اما مدعی تبدیل کرد. بازیکنانی که هم در زمین و هم در خارج از آن، رفتار حرفه‌ای و انگیزه‌ای مثال‌زدنی داشتند و در کنار مهره های ثابت فصل قبل هرکدام تک به تک نقشی مهم در موفقیت تیم ایفا کردند.
هوادارانی پخته‌تر از همیشه
یکی از نقاط عطف این فصل، رفتار پخته و آگاهانه هواداران تراکتور بود. برخلاف سال‌های گذشته، پرشورها در مقابل حواشی، با درایت و وحدت ایستادند و اجازه ندادند تیم وارد بازی‌های روانی رقبا شود. این بلوغ هواداری، نقشی کلیدی در تمرکز بازیکنان و کادرفنی ایفا کرد.
رسانه‌های هم‌صدا، سپری برای تیم
رسانه‌های آذربایجانی نیز امسال نقشی پررنگ‌تر از همیشه داشتند. برای نخستین‌بار، بدون اختلاف‌نظر و تفرقه، با اتحاد کامل از تیم حمایت کردند. خبرنگاران دلسوز و بی‌ادعا در برابر جریان رسانه‌ای مرکز ایستادند و با مدیریت فضای مجازی، تراکتور را از گرداب حاشیه نجات دادند.
خداداد؛ حلقه مفقوده در مدیریت بحران‌ها
با پیوستن خداداد عزیزی به‌عنوان مشاور در نیم‌فصل دوم، تراکتور در مواجهه با حواشی، از یک سد مستحکم رسانه‌ای برخوردار شد. چهره کاریزماتیک و صریح عزیزی، توانست بسیاری از حملات سازمان‌یافته رسانه‌ای را خنثی کند و آرامش روانی را به اردوگاه تی‌تی‌ها بازگرداند. محبوبیت سریع او در میان هواداران، تراکتور را در مسیر موفقیت تثبیت کرد.
تراکتور قهرمان شد؛ نه فقط در نتیجه، بلکه در ساختار، مدیریت، هواداری و رسانه. این موفقیت، حاصل تجربه، اصلاح مسیر، و وحدت بی‌سابقه میان باشگاه، هواداران، رسانه‌ها و مدیریت بود. قهرمانی تراکتور، نقطه عطفی است در تاریخ فوتبال آذربایجان؛ آغازی برای تثبیت در قله‌ها.
خبرنگار :فیروز عبادی
