از تحریم‌های اقتصادی تا بحران انسانی، روایتی از زندگی در ایران!

گون آیدین، به یاد داشته باشید که یک روزگاری، ایران کشوری با منابع سرشار، فرهنگی غنی و مردمانی کارآمد و با استعداد بود.

اما حالا، اثرات تحریم‌ها مانند طوفانی شدید بر آسمان این سرزمین سایه افکنده است. تجار و صنعتگران، در سایه این بلای ناگوار، با چالش‌های بزرگی دست و پنجه نرم می‌کنند. کمبود دلار، افزایش قیمت‌ها و افت سرمایه‌گذاری، به نوعی باعث شده‌اند که بسیاری از کسب‌وکارها به ورشکستگی نزدیک شوند. کسب‌وکارهایی که روزی شریان‌های حیات اقتصادی بودند حالا در معرض خطر نابودی قرار دارند.

مردم، هر روز با واقعیت‌های تلخی مواجهند. قیمت مواد اولیه، مانند نان و روغن، به طرز سرسام‌آوری بالا رفته و خانواده‌ها به سختی می‌توانند نیازهای اساسی خود را تأمین کنند.

کودکانی که در آرزوی یک زندگی بهتر هستند، حالا مجبورند شاهد کمبودهای اولیه زندگی خود باشند. تحریم‌ها، برای برخی، تبدیل به یک عادت شده است، اما این عادت به معنای فراموش کردن درد و رنج نیست.

در هر گوشه‌ای صدای ناله‌ها و غم‌های پنهانی شنیده می‌شود. مادرانی که در سوپرمارکت‌ها با چشمان سوسو زننده، به قیمت‌ها نگاهی سرشار از نگرانی می‌کنند و پدرانی که به خاطر تأمین مخارج خانواده، از چالش‌های بی‌پایان خسته شده‌اند.

زندگی در یک دایره معیوب از افسردگی و ناامیدی در حال چرخش است. تنش‌های سیاسی نه تنها به تحریم‌ها دامن زده، بلکه باعث بی‌اعتمادی عمیق در روابط بین‌الملل شده است. این بی‌اعتمادی، مانند یک دیوار بلند، ایران را از سایر ملت‌ها دور کرده و باعث انزوا و پسرفت اقتصادی شده است. صادرات کاهش پیدا کرده و واردات با محدودیت‌های شدید مواجه شده‌است.

صنایع داخلی که امیدشان به ارتقا و رشد بود، حالا در دستان بی‌رحم قوانین و مقررات گرفتار مانده‌اند. توسعه فناوری و نوآوری که می‌تواند درهایی به سوی آینده روشن باز کند، تحت تأثیر این وضعیت به محاق رفته است.

جوانان مستعد فارغ‌التحصیل که هنوز در آرزوی دستیابی به شایستگی‌های خود هستند، با واقعیت تلخی روبرو هستند که همه درها به رویشان بسته شده و آینده‌شان مجهول مانده است. این وضعیت، یک بحران انسانی است؛ نه تنها یک بحران اقتصادی. حس ناامیدی که در دل مردم ریشه دوانده، موجب کاهش امیدها و آرزوها شده است. اما باید گفت که در دل این تاریکی، هنوز هم نور امیدی وجود دارد. امید به فردایی بهتر، امید به تغییر و تلاش برای ایستادگی در برابر این دشواری‌ها.

در نهایت، تحریم‌ها و تنش‌های سیاسی فقط اعداد و ارقامی نیستند که در گزارش‌های خبری نمود پیدا کنند. آن‌ها داستان‌های انسانی، روایت‌های دردناک و آرزوهای برزمین‌افتاده‌اند.

نویسنده: علیرضا مردی