فضای سبز باغ شهر تبریز نیازمند اقدامات فوری
گون آیدین: باغشهر تبریز که روزی به عنوان یکی از شهرهای سرسبز و زیبا در ایران شناخته میشد، با چالشهای جدی در زمینه کمبود فضای سبز مواجه شده است.

گون آیدین،
فضای سبز نه تنها به بهبود کیفیت زندگی شهروندان کمک میکند، بلکه نقش حیاتی در حفظ اکوسیستم شهری و کاهش آلودگی هوا ایفا میکند. به رغم وجود ۲۵۰ پارک فعال در سطح شهر، سرانه فضای سبز در تبریز تنها ۱۷.۵ مترمربع است که این مقدار به وضوح از استانداردهای جهانی فاصله زیادی دارد. توزیع نامناسب فضای سبز در این شهر، به ویژه در مناطق کمبرخوردار، نشاندهنده توسعه نامتوازن و نامناسب است.
این مشکل میتواند تاثیرات منفی بر زندگی روزمره ساکنان داشته باشد، زیرا عدم دسترسی به فضاهای سبز به نوعی محدودیت در تأمین نیازهای روانی و فیزیکی شهروندان ایجاد میکند. همچنین این وضعیت موجب میشود که بسیاری از شهروندان از نعمت طبیعت و فضاهای آرامشبخش دور بمانند، که این امر بر سلامت جسمی و روحی آنها تأثیر مستقیم خواهد گذاشت.
در واقع، تحقیقات نشان دادهاند که در دسترس بودن فضای سبز به طرز قابل توجهی احساس رضایتمندی افراد جامعه و روابط اجتماعی را بهبود میبخشد. به طور کلی، کمبود فضای سبز میتواند به افزایش استرس و ناهنجاریهای اجتماعی منجر شود. تحقیقات نشان میدهند که شهرنشینی و کمبود فضای سبز میتواند به بروز مشکلات روانی و اجتماعی، از جمله افسردگی و اضطراب، یاری رساند. فقدان فضای سبز همچنین میتواند به کاهش تعاملات انسانی منجر شده و حس تعلق به جامعه را تضعیف کند. علاوه بر این، عواملی همچون کمبود منابع آبی و آلودگیهای ناشی از گسترش صنایع و خودروهای فرسوده در تبریز، دستیابی به کیفیت مطلوب محیط زیست و حفظ و گسترش فضای سبز را به چالشی بزرگ تبدیل کرده است.
این مسائل نه تنها بر کیفیت هوای شهر تاثیر منفی میگذارد، بلکه بر سلامت عمومی نیز تأثیرگذار است. در این راستا، اقدام فوری و هماهنگ از جانب مسئولان شهری و همچنین مشارکت فعال شهروندان برای بازسازی و توسعه فضای سبز ضروری است.
این اقدام باید شامل ایجاد پارکهای جدید، احیای پارکهای قدیمی و معرفی فضاهای سبز کوچک در محلهها باشد. همچنین، آموزش عمومی در خصوص اهمیت حفظ محیط زیست و تشویق به کاشت درختان و گیاهان نیز میتواند به ترویج فرهنگ سبز در جامعه کمک کند. تعهد به ارتقای فضای سبز باید به عنوان یک اولویت جدی در برنامهریزی شهری در نظر گرفته شود. برای مثال، میتوان پروژههای مشترک میان نهادهای دولتی و جامعه محلی را در زمینه کاشت درخت، توسعه پارکها و ایجاد فضاهای عمومی تفریحی ترتیب داد.
با اجرای این برنامهها، تبریز میتواند دوباره به عنوان باغشهری سرسبز و دلپذیر شناخته شود و فضایی شاداب و پر از زندگی برای شهروندان خود فراهم آورد. این امر نه تنها کیفیت زندگی افراد را بهبود میبخشد بلکه به ایجاد یک محیط سالم و پایدار برای نسلهای آینده کمک خواهد کرد.
نویسنده: علیرضا مردی