حیات زیرساخت‌های استان آذربایجان شرقی در معرض تهدید
گون آیدین: استان آذربایجان شرقی، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین استان‌های کشور از منظر صنعتی، کشاورزی و تاریخی، با چالش‌های جدی در حوزه زیرساخت‌ها مواجه است.
گون آیدین،ضعف زیرساخت‌های استان، نه تنها باعث بوجود آمدن محدودیت در رشد اقتصادی و توسعه استان شده است، بلکه تأثیرات منفی بر کیفیت زندگی مردم نیز گذاشته‌اند.
یکی از مهم ترین عوامل مؤثر در ضعف زیرساخت‌ها، می‌توان به عدم تخصیص بودجه کافی و ناکارآمدی در مدیریت منابع مالی استان دانستت. یکی از مهم‌ترین دلایل ضعف زیرساخت‌ها در آذربایجان شرقی، تخصیص ناکافی و ناعادلانه بودجه از سوی دولت مرکزی است. استان‌هایی مانند آذربایجان شرقی به دلیل موقعیت استراتژیک و پتانسیل‌های اقتصادی‌شان نیازمند توجه ویژه هستند، اما در عمل، این نیازها نادیده گرفته می‌شوند.
از سوی دیگر، سوءمدیریت در استفاده از منابع مالی موجود نیز به ناکارآمدی پروژه‌های عمرانی و زیرساختی منجر شده است. از طرفی استان آذربایجان شرقی با تعداد زیادی پروژه نیمه‌تمام در حوزه‌های مختلف از جمله حمل‌ونقل، آب‌رسانی، آموزش و بهداشت مواجه است.
نمونه‌هایی مانند آزادراه تبریز-بازرگان، طرح‌های توسعه راه‌آهن و پروژه‌های سدسازی از جمله پروژه‌هایی هستند که به‌دلیل نبود بودجه کافی یا عدم مدیریت مناسب، سال‌ها به تأخیر افتاده‌اند.
این پروژه‌های نیمه‌تمام علاوه بر اتلاف منابع مالی، موجب افزایش بی‌اعتمادی عمومی و کاهش انگیزه سرمایه‌گذاری شده‌اند. تمرکزگرایی در مدیریت کشور یکی دیگر از عوامل پدیدآورنده وضعیت موجود است.
تمرکز مدیریت و تصمیم‌گیری در سطح ملی باعث شده است که بسیاری از نیازها و مشکلات منطقه‌ای به درستی شناسایی و برطرف نشوند. این تمرکزگرایی باعث شده پروژه‌های استان آذربایجان شرقی اولویت پایین‌تری نسبت به سایر مناطق پیدا کنند، حتی اگر اهمیت استراتژیک آن‌ها بیشتر باشد.
تأثیرات ضعف زیرساخت‌های استان تبعات گوناگونی بر استان دارد. نبود زیرساخت‌های مناسب در بخش‌هایی مانند حمل‌ونقل، انرژی و ارتباطات، باعث کاهش جذابیت استان برای سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی شده است.
این امر به کاهش ایجاد اشتغال و رشد اقتصادی منجر می‌شود. نبود زیرساخت‌های اجتماعی مانند آموزش و بهداشت باعث شده است که نیروی کار ماهر و متخصص به سایر استان‌ها یا حتی خارج از کشور مهاجرت کنند. این امر باعث تضعیف نیروی انسانی استان می‌شود.
کمبود زیرساخت‌ها به‌ویژه در مناطق روستایی، باعث ایجاد شکاف عمیق بین مناطق شهری و روستایی شده است. این عدم توازن منجر به مهاجرت گسترده از روستاها به شهرها و افزایش حاشیه‌نشینی در شهرهایی مانند تبریز شده است.
برای رفع این مشکلات، استان آذربایجان شرقی نیازمند تخصیص بودجه بیشتر، اولویت‌بندی پروژه‌های نیمه‌تمام و ایجاد سازوکارهای مدیریتی کارآمد است. همچنین، تمرکززدایی و تقویت اختیارات مدیریت محلی می‌تواند به بهبود وضعیت کمک کند. استفاده از سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و جذب منابع خارجی نیز می‌تواند بخشی از این مشکلات را حل کند.
در نهایت، توجه به زیرساخت‌ها و تکمیل پروژه‌های عمرانی نه‌تنها موجب رشد و توسعه استان آذربایجان شرقی می‌شود، بلکه می‌تواند این استان را به یکی از قطب‌های اقتصادی و فرهنگی کشور تبدیل کند.
نویسنده: علیرضا مردی
